حمید مظاهری راد

تا آنجایی که از پیام های امام راحل در ذهن این کهنه سرباز سالهای رنج و استقامت بیاد مانده، یادآوری است که بر جنگ فقر و غنا داشتند.  ‏‏تأکید فراوان حضرت امام(ره) در این زمینه درسی به پیروان خود بود که اساساً اعتقاد به‏‎ ‎‏جنگ فقر و غنا» یکی از مهمترین مشخصه ها و عمده ترین مرز دیدگاه اسلام ناب‏‎ ‎‏محمدی(ص) با دیدگاه های دیگر است. ‏امروز کار ما به جایی رسیده که اغنیایی که از فرودستی به فرادستانی چیره دست مبدل گردیده اند، نماینده به مجلس و انجمن های شهری می فرستند و به قول خودشان در زمانی نه چندان دور تصمیم گیران، حکمرانان کشور و دولت را تعیین خواهند نمود.

در آیاتی از قرآن مفسرین این نکته ی مهم را یادآور می گردند که: اگر کسی در مقابل ظالمان سکوت کند، با ایشان در ظلم و نتیجه آن مشارکت خواهد کرد. ظلم در سه سطح ظلم به خداوند مانند شرک و کفر و نفی آیات قرآن، ظلم به دیگران مانند قتل و ی و نیز ظلم به نفس مانند پیروی از هواهای نفسانی است. متاسفم که امروز شاهد آن هستیم که سکوت کنندگان در مقابلِ غارت بیت المال را ملتزم به اسلام عزیز برشمرده و آقای اکبر اعلمی را که بدون ملاحظه ی احدالناسی "مدام بر سر ناعدالتی ها فریاد برمیاورد" را با عنوان عدم التزام به اسلام و نظام اسلامی رد صلاحیت نموده اند.

نمی دانم کدامین ت موجب گردیده هر چقدر جلوتر می رویم مجالس شورا از انسان های فرهیخته، عقلا و نخبگان، دلسوزان، منتقدان و در کل مومنین واقعی با بهانه ی عدم التزام به دین مقدس اسلام تهی تر گردیده و محفلی می گردد از دورهمی ساکتین و

در چند روز گذشته شاهد بودم که فرمانداران سابقی که در دوران تصدی گری شان به آقای اعلمی در هیئت های اجرایی صلاحیت داده بودند از کرده ی خود شاد و مسرور بوده و آن را از افتخارات دوران حکمرانی خویش قلمداد می نمودند.

هر چقدر در حافظه ی تاریخی ملت های مسلمان و دوران ائمه ی اطهار و صالحان غور و تامل می نمایم موردی را سراغ نمی یابم که در آن عافیت طلبان و ساکتین در مقابل فساد، تباهی و تبانی مسلمانِ واقعی قلمداد و منتقدین و فریاد برآوردگان بر سر کجی ها و ناراستی ها به همین جرم از خدمت به محرومان و مستضعفان محروم گردند.

تاریخ اسلام پر است از کارگزاران، اعضا کابینه، استانداران و فرماندارانی که بدلیل خطاها، لغزش ها و همنشینی هایشان با مفسدین، سرمایه سالاران و فرومایگانی که از ائمه و امامان معصوم نامه های عتاب آلود دریافت نموده و عزل شدند و ما را چه شده که در این کشور همنشینی با رانت خواران و زیاده خواهان مزیتی مثال زدنی بشمار می رود و مبارزه با آنان خط قرمز بحساب می آید.

اینجانب که چندین دوره در انتخابات مجلس کاندیدا شده و پس از تائید صلاحیت در حالیکه قصدی برای ادامه ی کار نداشته و فقط زمان انتخابات را در این وانفسایِ حاکمیت رسانه های میلی و پروپاگاندای عظیم رسانه ای مال اندوزان، به عنوان تریبونی برای انتقال افکارم به شمار می آوردم و از آن بهره می بردم و انصرافم از ادامه ی حضور نه به دلیل فشار گروه های ذی نفع و . که بدلیل اعتقادم بوده است اعلام می دارم که اگر این بار کاندیدا می شدم و تائید می گردیدم یقینا بر دینداری خویش شک نموده و به اسلام راستین و واقعی رسول الله روی می آوردم.

در پایان امید آن را دارم که حق انتخاب کنندگی بنده را با تائید مسلمان واقعی و ابرانسان ایستاده بر آرمان به من باز گردانند.   

✍️ حمید مظاهری راد

مهم ترین پیام پیامبران این بود که عقل تان را آزاد کنید. کار مهم پیامبران نشان دادن منبع راهنمای چشم برای انسان بود چرا که شغل پیامبرِ معرفت اندیش قانون گذاری نبوده و معلمی است.

رولف دوبلی در "هنر شفاف اندیشیدن" می گوید: ما به‌طرز اعجاب‌آوری بمباران اطلاعاتی می‌شویم، اما به‌طرز اعجاب‌آوری کم می‌دانیم. چرا؟ چون دو قرن پیش، قالب مسمومی از اطلاعات را تحت عنوان "اخبار" خلق کردیم. اخبار برای ذهن به‌مثابهٔ قند است برای بدن: اشتهاآور، آسان‌هضم و در درازمدت بسیار مخرب.
 وضعیت مطالعه و تولید محتوی در کشور را اگر نیک بنگریم و زمانی را که جوانان، دانشجویان و در کل مردم برای متون علمی، تاریخی، ی، اجتماعی و . صرف می کنند را در نظر آوریم شاهد نابسامانی فراوانی می شویم که خصوصا با رشد شبکه های اجتماعی به اوج خود نزدیک تر می شود. به گونه ای که زمان بسیار اندکی را هم که برای مطالعه صرف می کنیم در دنیای مجازی با شنیدن و خواندن مطالب بی محتوای تولید شده توسط عده ای بی اطلاع به هدر می رود. دکتر علی شریعتی با اینکه اوضاع امروزین ما را تجربه ننموده چه زیبا در این خصوص می گوید که: چه بسیارند کسانی که همیشه حرف می‌زنند بی‌آنکه چیزی بگویند، و چه کم‌اند کسانی که حرف نمی‌زنند، اما بسیار می‌گویند.

پائین آمدن سطح نخبگی چه تبعاتی دارد؟ کدام ملاحظات نخبگان یک جامعه را به حاشیه رانده اند؟ چرا کار تکنولوژی وسیله اندیشی به گونه ای شده که اهداف ما را در زندگی معین می نمایند. ایستایی، عدم خلاقیت، دنیازدگی و سکوت نخبگان ما را آیا معنایی می توان نمود؟

آیا اشخاص و نهادهایی که متولی تولید محتوی می باشند به رسالت تاریخی خود به درستی عمل می کنند! واقعیت آن است که به قول استادی: ما تا اندازه ای دچار مشغله های بی ارزش و اهمیت شده و اهداف تعریف شده ای را به ما فروخته و ترزیق کرده اند و ما آن ها را بدیهی گرفته ایم.

متاسفانه مرتبت نخبگی به گونه ای تنزل یافته که سطح شعور مردم از سطح شعور نخبگان ما بیشتر است. خودشیفتگی و سکوت آفتی است که گریبانگیر انسان هایی گشته که می بایست پیشگام شناخت و اصلاح رویه های غلط جامعه می شدند. در حقیقت، امکان اینکه فرد و نهاد خودشیفته از طریق هم هویت شدن با جامعه و مشارکت در رنج مردم به کار خود ادامه دهد به نوعی تراژیک فراسوی ظرفیت‌های شخص خودشیفته قرار دارد، زیرا او نمی‌تواند با فرد دیگری هم هویت شود مگر اینکه دیگری را در ادامه ی خودش ببیند و هویت دیگری را محو کند. چنین است که بی خبران و ناآگاهان در شبکه ها و ارتباطات نقش بسیار پررنگی به گونه ای پیدا نموده اند که حتی اندیش ورزان جامعه بعضا برای کسب اطلاعات در زمینه های گوناگون بدان ها مراجعه می کنند. آسیب هایی که از ناحیه ی این اطلاعات بعضا غلط و ناقص متوجه جامعه می شود آنقدر زیاد است که جبران آن بسیار سخت و دشوار می باشد. آیا برای بیدار شدن روشنفکران مان بایستی منتظر رسیدن شرایط جامعه به بحرانی ترین اوضاع باشیم؟

امروزه فضای حاکم بر ارتباطات به گونه ای آراسته و شکل می گیرد که هر کسی از راه می رسد مروج اعتقاد و عقیده ای می شود که البته از آن نیز گریزی نیست و از مومات دنیایی است که در آن جهت و سمت و سوی راه ها و مسیرهای دشوار زندگی توسط تکنولوژی صورت بندی می گردد. لذا در دنیایی با موج انفجار اندیشه ها چاره ی امر تنها در آن می تواند باشد که برای جلوگیری از تفکر عاطفی_عادتی، جوزدگی و تلخیص اطلاعاتی که به خورد جامعه داده می شود، تفکر نقاد توسط نخبگان جامعه فعال گردیده و نقدها با شهامت مطرح شود تا اقلا مقداری از نگرانی افکار عمومی کاسته شود.

آیا با تحریم و تروریست خواندن منافع ملی آسیب جدی می بیند؟

✍ حمید مظاهری راد

منافع ملی موقعی به شدت آسیب دید که بغض فروخفته ی دانشجویان، منتقدان و معترضان در جایی غیر از صدا و سیمایی که هشتاد میلیون ایرانی در آن سهم دارند ترکیده شد!!!

 با تحریم، تخریب و اغواگری بیگانگان منافع ملی آسیب می بیند اما نه به اندازه ی زمانی که:

- منابع طبیعی و خدادادی را بدون آن که ارزشی بر آن بیفزائیم برای تامین بدون زحمت بودجه ی اداره ی کشور و حکمرانی آسان به فروش می رسانیم.

-استانداری ها، فرمانداری، ادارات کل و شهرداری ها را پر از انسان های می کنیم که هیچگونه مزیت و برتری بر دیگران جز چسباندن پوستر انتخاباتی در انتخابات مختلف کشور را ندارند.

- نمایندگان پارلمان کشور برآیند نیروهای فکری کشور نبوده و اصحاب قدرت و ثروت در انتخاب آن ها نقش بازی کرده و از تشخیص و تصویب منافع ملی و اولویت آن بر منافع حزبی و فردی باز می مانند.

- کرسی تدریس و استادی دانشگاه ها را در اختیار کسانی قرار می دهیم که کمترین آشنایی با علوم کلاسیک و دانش روز دنیا نداشته و در مقابل رتبه ها و دانش آموختگان توانمند و خبره ی بهترین مراکز علمی کشور، یا از کشور مهاجرت می کنند و یا در داخل کشور از آن ها در فضاهای غیر تخصصی بیگاری  کشیده می شود.

- متمولان و ثروتمندان که با رانت و امتیاز خواهی به ثروت های نجومی رسیده اند با حیل مختلف از پرداخت مالیات طفره می روند و کارمندان و طبقه ی متوسط کشور که روز به روز فقیرتر می شوند، با پرداخت بموقع مالیات سهم آن ها را هم تا اندازه ای جبران می کنند.

- از جوانان غافل می شویم و مردم کشور را به دستجات مختلف تفکیک نموده و از موهبت خرده فرهنگ ها و قومیت ها نه تنها بهره ای نمی بریم که آن ها را نادیده می گیریم.

 -جایگاهی برای تفکر انتقادی قائل نمی شویم و دلسوزان و منتقدان اجتماعی و نعمت مشاورت با آن ها را در اداره، قانون گذاری و ت هیچ می انگاریم و تهدیدشان می دانیم.

- از توانمندی بانوان در مدیریت، قضاوت و امورات اجرایی بهره ای نمی بریم و عملا از حضور و وجود بیش از 50 درصد از انرژی، پتانسیل و توان بالقوه آنان چشم پوشی می نمائیم.

 -عده ای دنباله رو را می پروانیم که در فضای مجازی و واقعی با نشر و فوروارد نمودن، وقت گرانبهای مردم و شیفتگان دانش را با فرصت سوزی و راه انداختن دعواهای حیدری نعمتی( فاصله انداختن میان مردم) گرفته و مانع از تولید فکر در سطوح عالی گردند و حتی عده ای با دفاع بد از ارزش ها موجب سرخوردگی معتقدان واقعی و قشر عظیمی از دانش آموختگان و جوانان شوند.

آیا به راستی تحریم و تکفیر به اندازه ی مطالبی که بیان گردید و البته بسیاری مسائل دیگر اثر می گذارد؟

حمید مظاهری راد

گاهی این نگاه هاست که هویت آدمی را شکل می دهند. بسیاری اوقات حصاری که آدمی به دور خود می کشد، او را از واقعیات جهان پیرامونی دور نگه داشته و تا زمان مرگش از پوستینی که برای خویش ساخته رهایی نمی یابد. شاید به ظاهر بخواهد حصر خود را بشکند و وارد دنیای واقعی گردد اما باورهایی که رنگ تعصب می پاشند شخصیت او را به گونه ای می سازند که نمی تواند پوست اندازی نموده و در خود تغییر ایجاد نماید، و درست در این لحظه است که حتی اگر منافعی دنیوی و مادی او را مجاب به حمایت بی چون و چرایش از باورهای خود ساخته ننماید، اعتماد و اطمینانی که به وجود آمده قانعش می سازد که از شخصیت، نهاد، جریان و یا ارگانی صرفا دفاع نماید.

این در صورتی است که در بینش و نگاه یک نقاد واقعی هیچ سفیدِ سفید و یا سیاهِ سیاهی در دنیا وجود ندارد و در نظرش هیچ فرد و گروهی به صورت مطلق مورد تائید قرار نگرفته و چیزی را به صورت کامل رد نمی نماید. هموست که انتقاد و اصلاح را از خود شروع می نماید و جریان و گروه منتسب به خود را بیشتر از دیگران نقد و بررسی نموده و مورد ارزیابی بی طرفانه قرار می دهد.

وقتی می بیند که رئیس جمهور آمریکا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تروریسم می خواند شاید انتقاداتی هم داشته باشد اما تعصبات را کناری نهاده و این کار وقیحانه ی وزارت امور خارجه ی آمریکا را نقد و آن را غیر انسانی بر می شمارد.

وقتی می نگرد که صدا و سیما بدلیل نادیده گرفتن ذائقه ی مخاطبان جهت خوشایند عده ای قلیل برنامه سازی نموده و اجازه ی حضور منتقدان نحوه ی حکمرانی رایج را در برنامه هایش نداده و تک صدایی در آن ترویج می گردد، و در حقیقت بودجه ای که متعلق به تمامی مردم ایران است صرف عده ای ناچیز می گردد، غبار عینکی را که بر چشم دارد را پاک می نماید و بی پروا سخن می گوید.

وقتی می فهمد که روند خصوصی سازی در چند سال گذشته بشکل ناصحیحی اتفاق افتاده و اموال عمومی به قیمت ناچیزی واگذار گردیده، بر همفکرترین و همراه ترین دوستان خویش حمله برده و ملاحظه ی کسی را در حق طلبی نمی نماید.

نقاد واقعی ریا و چاپلوسی انسان هایی با لباس موجه را بر نمی تابد و شعورش نمی گذارد تا در مقابل شعارهای بی اساس عده ای کوته فکر بی تفاوت بایستد و نظاره گر باشد.

شبکه‌های اجتماعی ما چیزی است شبیه به یک دنیای پرآشوب، چیزی که به گونه‌ای دیگر در محیط فکری و تولید محصولات ادبی، هنری و اجتماعی نیز با شدت و ضعف‌ها و با بسیاری استثناها با آن روبه‌رو هستیم. آدم‌هایی خودشیفته که حرف‌هایی بی‌ اساس بر زبان جاری می سازند، راجع به چیزهایی حرف می‌زنند که چیزی از آنها نمی‌دانند، دچار بیماری لمپنیسم روشنفکرانه، خودنمایی و تازه به دوران رسیدگی فرهنگی هستند. نوعی اشرافیت بدون شرف، نوعی دانشمندی بدون دانش، نوعی برازندگی مضحک و البته تراژیک، سرسپردگی به جریانات در آن موج می زند و عده ای نمی خواهند هویت خویش را از مردم ایران بگیرند و مدافع حقوق آنان باشند و در مقابل تضییع این حقوق از جانب هر شخص و جریانی ساکت نمانند. دوران قهرمان‌پروری و قهرمان‌سازی و ارباب اندیشه» بودن و خودبزرگ‌بینی و مرید و مرادی به سر رسیده است و دیگر هیچ ایراد و اشتباهی از نگاه مردم پنهان نمی ماند و بایستی جایگاه تفکر انتقادی را قدر بدانیم.

و اما چاره کار گرامی داشت جایگاه تفکر انتقادی و نقادی سازنده و طرد لمپن هایی در دنیای مجازی است که ایرادات ناچیز دیگران را هزاران بار در بوق و کرنا می کنند و هزاران اشکال مخرب را در طیف منتسب به جریان خویش نمی بینند.

داستان فردوسی پور و کسانی که شیرینی لحظات هر چند کوتاه را هم از مردم دریغ کردند.         
✍️ حمید مظاهری راد              
بعد از برخوردهای نابجای مدیران رسانه ی ملی با مجری توانمند و محبوب برنامه ی ورزشی نود، سیل انتقادات، نیتی ها و اعتراضات از سوی مردم و اصحاب اندیشه به سمت صدا و سیما روانه شده و عده ای سودای تحریم برنامه های رسانه ی باصطلاح ملی را در سر پروراندند. اما آنچه که سبب ساز چنین اتفاقاتی می گردد را بایستی به درستی علت یابی نموده و در خصوص آن تامل کرد. آنچه که اتفاق افتاده است چیست؟ آیا مردم عاشق شخصیت این مجری توانا بوده و ایشان کاریزمای خود را مدیون چیست؟ یقینا دلیل اصلی این همه محبوبیت در جایی دیگر نهفته است و شخصیت ایشان به تنهایی نمی تواند او را نزد اذهان و افکار عمومی به این مرتبت برساند. دهه ها پیش که تنها رسانه ی این مردم توسط عده ای انحصارطلب به نفع جریانی خاص مصادره شده و رادیو و تلویزیون که می بایست محل نخبگان و اثرات فرهنگی می شد به محلی برای قدرت نمایی اقلیتی غیر مردمی مبدل گشته و آرای مخالف در آن اعتباری نیافت. یک اتفاق موجب گردید تا مردم متقاعد شوند که ساعاتی از وقت گرانبهای خود را به برنامه ای متفاوت به نام نود اختصاص داده و مهاجرتی مع درشب های روز دوشنبه از دیگر رسانه ها به رسانه ملی و خانه ای به نام نود آغاز گردیده و صاحبان واقعی رسانه ی ملی که با پول بیت المال و برای اهدافی خاص اداره می گردد، مهمان این برنامه ی وزین شدند. فردوسی پور نماد شفافیت در سازمانی شده بود که اگر محلی برای تضارب آرا می شد، شاهد آن همه فساد، تباهی و تبانی در کشور نبودیم. اگر نمایندگان واقعی طیف های مختلف فکری در صدا و سیما حضور یافته و نظرات خویش را برای غنی سازی برنامه های ساخته شده ارائه نموده و تک صدایی رواج داده نمی شد، اعتماد مردم به مسئولین نیز بالاتر می رفت. فردوسی پور تبانی و فساد را در جامعه ی هدفی که در این برنامه  گذاری شده بود ( فوتبال و اهالی آن) به چالش می کشید و حتی کسانی که به فوتبال و در کل ورزش علاقه ای نداشتند به تماشای صحنه هایی می نشستند که در جامعه ای به گستره ی ایران در نهادها، ادارات و مراکز مختلف و اشلی بزرگتر در حال گسترش بود. یاس مردمی که تفاوت را حداقل در این برنامه احساس می نمودند با تعطیلی و عدم پخش برنامه ی نود البته با تهیه کنندگی مجری توانمندش، بیشتر شده و نگرانی شان بدان علت است که انحصارطلبان تاب تحمل تنها برنامه ای را که مردم بدان دلخوش نموده بودند نداشتند. البته وقتی می بینند فردی که چنین ظلمی را به افکار عمومی می کند از خاندان مدعیان قدرت طلبی است. نگرانی شان دو چندان می شود و انسان نمایانی را به تصور می آورند که شیرینی این لحظات هر چند کوتاه را هم از آن ها دریغ کردند.    

نقش ژنتیک در توانایی رهبری و مدیریت
دانلود رایگان کتب، مقالات و پایان نامه در کانال فن مدیریت و روانشناسی
برترین مقاله های رشته های روانشناسی و مدیریت با تمام گرایشات
آدرس اینستاگرامی حمید مظاهری راد
آموزش و آشنایی با مدیریت منابع انسانی
کارآفرینی و همه چیز در رابطه با آن
تحلیل استراتژیک مدیریت منابع انسانی در ایران
اصلاح طلبی تمام عیار و نام آشنا(حمیدمظاهری راد
بیانیه ی انتخاباتی شماره ی 3 حمیدمظاهری راد(حوزه ی تبریز،آذرشهر و اسکو)
بیانیه شماره ی 2 انتخاباتی حمیدمظاهری راد(از حوزه ی تبریز،آذرشهر و اسکو)
بیانیه انتخاباتی حمیدمظاهری راد
بانک مطالب حمیدمظاهری راد
رابطه آموزش و بهره وری نیروی انسانی
مقاله ای پذیرفته شده از حمیدمظاهری راد در پایگاه مقالات علمی مدیریت تحت عنوان مفهوم رفتار اخلاقی در
مدیریت استراتژیك یا منابع انسانی؟
اهمیت توسعه منابع انسانی
بررسی ت های كلی نظام اداری و تاثیر آن بر شایسته سالاری
قانون مهم مدیریت منابع انسانی و سیر تحولات
ارزیابی عملكرد كاركنان
اشتباهات مدیران منابع انسانی/جهاندیده كاظم‌پور، مهرداد
مقدمه‌ای بر مدیریت منابع انسانی/امیدوار، مجید
چگونه تغییر سازمانی را مدیریت و رهبری كنیم؟/نویسنده : عبودی، حمید
اهمیت آموزش های ضمن خدمت در سازمان ها
سرمایه های انسانی؛ یك فرصت
مدیریت سرمایه انسانی (منابع انسانی) در عصر جهانی سازی
تعالی سازمانی، از دیدگاه مولانا
مدل تعالی EFQM و ارتباطات درون سازمانی
مهارت های رهبری leadership
برون سپاری
عناوین پایان نامه
نقش مدیریت منابع انسانی در مدیریت ریسک
استراتژی توسعه ی سازمانی و رابطه ی آن با منابع انسانی
سه پرسش مهم در بازنگری استراتژی منابع انسانی
تصمیم گیری هاى دشوار و مهم در مدیریت منابع انسانی
پنج پرسش کلیدی منابع انسانی
نقش شایستگی ها در مدیریت منابع انسانی
نهضت روابط انسانی
رویکردهای نوین در مدیریت استراتژیک منابع انسانی
مبانی مدیریت استراتژیک منابع انسانی

✍️حمید مظاهری راد(فعال ی)

رخداد حاضر و آتش گرفتن، سوختن و از بین رفتن کشتی سانچی و پرپر شدن بهترین، توانمندترین و مسئولیت پذیرترین انسانهای خدوم و زحمتکش میهن عزیزمان، علیرغم تمامی خسارتها، نگرانی ها و افسوس و افسونی که بر جای گذاشت حاوی نکات مهم مدیریتی و زیست محیطی بسیاری بود که تحقیق، تفحص و شناسایی آنها می تواند راهگشای بسیاری از گره ها و پیچیدگی های دنیای حاضر باشد.
اولین مسئله ای که در این اتفاق ناگوار به چشم می خورد، عرضه و صادرات بی رویه در منابع طبیعی است که متاسفانه بدلیل عدم اهتمام مسئولین و مسئولیت ناپذیری آنان در دهه های گذشته، شاهد آن هستیم.اقتصاد ایران وابسته به نفت است و این وابستگی از عوامل عدم ایجاد دولت توسعه گرا در ایران می باشد.به عبارتی دولت های ما در دوران گذشته و حاضر بدلیل عدم کفایت اداره ی امور دولتی تنها با فروش منابع خدادادی توانسته اند اقتصاد این کشور را بچرخانند.یعنی دولتهای ما دولتهای رانتیری بودند که رانت دریافت نموده هیچگونه ارتباطی با فرایندهای تولیدی در اقتصاد داخلی نداشته اند.رانت قسمت عمده ی درآمدشان را تشکیل داده و در حالیکه درصد بسیار ناچیزی از نیروی کار مشغول تولید رانت هستند، دولت به تنهایی دریافت کننده ی رانت می باشد.
مشکلات چنین دولت هایی عدم شفافیت، پاسخگویی و تامین عدالت بوده و تعقل گرایی اقتصادی بوده و توسعه پایدار را در شعار بکار بسته و نسل های آتی را در محاسبات برنامه ای خود لحاظ نمی نمایند.
در چند روزِ نخست حادثه ی دلخراش، مدیران و مقامات دولتی تاکید بر آن داشتند که امیدهای بسیاری در خصوص زنده ماندن و پناه گرفتن خدمه و کارکنان کشتی دارند، و تعلل و کوتاهی چین باعث از بی خبری، امدادرسانی و نجات آنها شده، البته با اینکه این سخن بعدها به گونه ای دیگر تفسیر و تبیین گردید و اذعان داشتند که از اول هم امیدی بر زنده ماندن پرسنل کشتی نداشته اند، می توان عدم همراهی و همکاری کشورهایی که در نزدیکی ساحل آنها کشتی حادثه دیده و آتش گرفته، را باز طبق پیش بینی های کارشناسان، دلایل زیست محیطی دانست و اهمیتی برشمرد که بر توسعه ی پایدار می گذارند.حال فراتر از نگاه زیست محیطی آنان و ضعف دستگاه دیپلماسی ما در مواجهه با این پدیده، آیا این مسئله که در رخدادهای مشابه چگونه بایستی اندیشید و عمل کرد از موضوعات مهم مدیریتی است که کارشناسان و نخبگان می بایستی بدان پرداخته و در خصوص آن پژوهش نموده و به اجماع مناسبی دست یابند.
طبق گفته ی نمایندگان مجلس، خصوصا سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس، این گمانه وجود داشت که دولت چین برای جلوگیری از متحمل شدن هزینه های پاکسازی سواحل و آبهای سرزمینی خود و نیز عدم نفوذ محموله نفتی به مناطق ساحلی احمال کاری کرد تا محموله در محل بطور کامل بسوزد و چیزی از آن باقی نماند.
لذا این نکات، از مهم ترین نکات مدیریتی و زیست محیطی هستند که بایستی برای رسیدن به توسعه پایدار بدانها توجه نموده و روی آنها تامل نمود.

نهم بهمن ماه مصادف بود با سالگرد شهادت نابغه ی جوان آذربایجانی شهید حسن باقری و یا صحیح تر بگویم غلامحسین افشردی  مردی از خطه ی افشرد، روستایی در نزدیکی هریسِ آذربایجانشرقی و تبریز، انسانی که با حضور گهربار خود دنیایی را در بهت و حیرت فرو برد.
کم نبودند انسان هایی چون شهید حسن باقری و حاج داود کریمی که پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، به ویژه پس از شروع جنگ تحمیلی وارد ارگان ها، سازمان ها، نهادها و رده های مدیریتی و نظامی شده و با نبوغ و استعداد خاص، ویژه و ذاتی خویش تحولات شگرفی را در حوزه ی کاری خویش به وجود آورده و نتایج درخشانی گرفتند.برخی ها در این میان دعوت حق را لبیک گفته و راهی دنیای ابدی شدند و عده ای هم که ماندند و با بهانه های واهی حذف گردیده و به طرز ماهرانه ای توسط افرادی مغرض و هدفمند حذف گردیده، کنار گذاشته شده و جامعه از نعمت وجودی شان بی بهره ماند.
اما آنچه که مهم است و بایستی در آن خصوص تحقیق و بررسی های لازم صورت گیرد علل و دلایل این گونه حذف هاست که موجب گردیده تا دلسوزان و مومنان به راهِ مردم مورد بی مهری قرار گیرند.
مسلّم آن است که اقتدارگرایان که هنری جز حذف دیگران نداشته و اعتنایی به زحمات کشیده شده در راه ثمردهی میوه ی انقلاب و مردم سالاری ندارند باعث و بانی این گونه حرکات بوده و گذشت زمان مشخص نمود که هدفی جز نفع شخصی نداشته و شعارهایشان تنگ تر نمودن حلقه ی دوستداران کشور و انقلاب را بهمراه داشت.
البته آنچه که در سال های اخیر مشخص تر شده و عیان گردید آن بود که خودِ مقوله ی حذف نیز در طیف های مختلف صورت پذیرفته و با اینکه قبل ترها چپ های قدیم و اصلاح طلبان خود را قربانی این دست از اعمال برمی شمردند اما ممیزی های صورت گرفته در درون تشکل ها، احزاب و گروههای اصلاح طلب به ویژه پس از سال 1392 نشان داد که هوچی گران و سهم خواهان برای مقاصدی خاص در درون هر دو جناح رخنه کرده اند.
جایگاه تفکرِ انتقادی و منتقدان روز به روز در میان مدعیان شفافیت و دموکراسی ضعیف تر گردید و مبارزان راستینی که در مواقع مهم و ضرورت ساکت نمی نشستند به حاشیه رانده شده و عملا بایکوت شدند.
با این تفاسیر عملا کسانی که حتی با دیدن معضلات اجتماعی، ی، فرهنگی و اقتصادی ساکت ننشسته و فریاد برآورده و چشم خویش را بر ناعدالتی ها نمی بستند با ناملایمات بسیاری مواجه شده و شاید بسیاری از کسانی که غیرخودی خوانده شده و یا در زمره ی باصطلاح ریزش ها قرار گرفتند از میان همین افرادی بودند که زبان سرخ داشتند و سکوت را آوا بخشیدند.
البته که در این میان بسیار کسانی بودند که فرصت را غنیمت شمرده و جایگاه های نظارتی، اجرایی و تگذاری را غصب نموده و بر جایگاه های رفیع جلوسی فاتحانه داشته و اینان کسانی بودند که مشکلات زندگی مردم برایشان اهمیتی نداشته و با کسب مقام و مرتبت، درصدد کسب مال حرام بودند.
و شاید فلسفه ی وجودی تشکیل جناح های چپ و راست و یا اصلاح طلب و اصولگرا، خدعه ای بیش نبود تا فرادستانی بتوانند با به جان هم انداختن دلسوزان انقلاب اهداف دیگری را دنبال نموده و با هزینه تراشی برای دوست داران صدیق کشور آنان را به خود مشغول ساخته و فاصله ها را بیشتر نمایند.همچنان که گزارشات و اطلاعات جمع آوری شده نشان از نزدیکی های سببی و نسبی فرادستانِ منتسب به جناح های یاد شده داشته و حتی شراکت هایشان را در امورات کلان اقتصادی تائید می نماید.
همچنانکه اگر با دقت حوادث بسیاری همچون حادثه سال 1388 را بررسی نمائیم نشان از وجود چهره هایی در آن می نماید که پس از برهم زدن و آشفته تر نمودن اوضاع به طرز ماهرانه ای خود را کنار کشیده و تماشاگر گشته و بسیاری از جایگاه های می، اجرایی و مدیریتی و قانونگذاری را اشغال نمودند.
بسیاری از کسانی که روش ها و منش سوسیالیستی را برگزیده بودند در دهه های گذشته، عملکرد لیبرالیستی داشته و بر عکس راستگرایان بسیاری را داشتیم که طریقت چپ گرایانه برگزیده و به اصطلاح بسیار کسانی بودند که راهنمای چپ زدند و گردش به راست نمودند و راست های بسیاری که در عمل، رفتاری سوسیالیستی داشتند.
لیست های بسیاری با همین نگاه و چشم انداز و البته هماهنگی کسانی که خودکامگی را پیشه ی خود ساخته بودند در راستای منویات دنیاطلبان و شیفتگان قدرت برای انواع انتخابات نوشته شده و توسط مدل های پوپولیستی امروزین برای کسب منافع قدرت بر مردمی که بر بزرگان اعتماد می کنند، ارائه گردید و عملا مراکز قدرت تصمیم گیری در اختیار مرفه هان بی درد قرار گرفت.
این نگاه نشان می دهد که در تقسیمات و تفکیک های مرسوم بایستی تاملی دیگر نمود و خطوط دیگری را با نگاهی بشر دوستانه ترسیم نمود و برای این مهم از منتقدان صالحی که فقط صلاح، رفاه و بهروزی مردم را نشانه رفته اند امداد طلبید و راه سومی را برگزید، چرا که نتایج دهه های گذشته نشان از پیمودن بیراهه ها و راههای پرسنگلاخ در مسیر عزت و عظمت مردم ایران دارد.
فعال ی، حمید مظاهری راد

@moderate14